Machupicchu

6 januari: pick up hotel om 07.00 uur. De groep bestond uit 14 personen, 2 uit de US, 1 Chinees, 1 Braziliaan, 1 Spanjaard, 8 Argentijnen, allemaal jongelui tussen de 21 en 33 jaar. Deze dag was de eindbestemming Santa Maria, een dorpje gelegen op 1430 meter. De bus brengt ons eerst naar een hoogte van 4350 meter, de Abra de Malaga Pas, een schitterende tocht door de bergen met ontzettend veel haarspeldbochten en dan natuurlijk ongelooflijk diepe afgronden en blikken op het dal met de bochten vanaf grote hoogten. Het begint te regenen en als we uiteindelijk de pas hebben bereikt worden de mountainbikes van de bus gehaald en iedereen regenkleding aan, helm op en klaar voor de start om 43 kilometer af te dalen. Ik denk dat de Hollanders toch wel veel fietsen want binnen een mum van tijd lag de hele groep, behalve de Braziliaanse man(33) en ondergetekende achter. Het was zo kicken, af en toe wel gevaarlijk denk ik want we gingen met een supervaart naar beneden (haarspeldbochten, door kleine riviertjes die over de weg liepen waardoor het leek of je onder en door een harde douche reed. Superharde regen in je gezicht waardoor je zicht werd beperkt, vaak door keien en modder): Supergaaf. Onderweg een keer of 5 gestopt om foto’s te nemen en uiteindelijk kwamen we bij de stop aan. We zagen er niet uit, helemaal onder de modder. Werden met koud water en slang afgespoten en hebben meteen een biertje gekocht. Na een minuut of 10 kwamen de volgende 2 aan, de spanjaard en een argentijn. Na drie kwartier was de groep compleet, inclusief de opgevers die in het busje waren gestapt.
In het dorpje Santa María aangekomen werden de kamers verdeeld: ik met de 4 argentijnse meisjes in stapelbedden. Daarna een wandelingetje naar het centrum door onverharde modderige straat, biertje gedronken en les Tai Chi gehad van Johnny de Chinees (28), die al bijna 2 jaar in Lima woont en daar chinese les geeft aan de universiteit. Hij vertelde me dat hij getrouwd is en dat hij vorig jaar een korte vakantie in China heeft gehad en verder zijn vrouw dus 2 jaar niet heeft gezien op deze ene keer na. In februari gaat hij terug. De lessen waren midden op straat en de plaatselijke bevolking kwam kijken wat we aan het doen waren en sommigen deden zelfs mee. We hebben verschrikkelijk gelachen met Johnny, je zou het gezien moeten hebben. Ook hier weer heerlijk gegeten en lekker geslapen.

7 januari: Start om 5.30 uur met verschrikkelijke regen (het had overigens de hele nacht geregend) maar iedereen blij en vol goede moed in poncho op stap. Supermooi landschap. We steken de rivier over vlak bij het dorpje waar we de nacht hadden doorgebracht en komen aan in een verlaten dorpje. De gids vertelde ons dat de mensen die hier woonden een nieuw dorp (Santa María) hebben gebouwd omdat de rivier een gevaar was voor hun oude dorp. We hebben veel exotische planten: heel veel bananen, mango, avocado, koffie, coca, cacao en een boel andere die ik bij ons in tuinen en parken zie groeien (Ficus, ficus benjamini, cactussen, geraniums, palmen, tomatenboompjes waarvan de tomaten worden gebruikt om jam te maken en een hoop andere). Dit gebied was het begin van de jungle. Geluncht in een restaurantje midden in de bush en de mannen hebben nog flink moeten werken: een vrachtauto heuvelopwaarts duwen… Na de lunch kwamen we op een oude Inka trail die niet meer wordt gebruikt. Het is een steil pad met diepe afgronden. Schitterende uitzichten op het dal en op het hoogste punt heeft onze gids, Elver op een fluit Inka muziek gespeeld. Rivier overgestoken via een lorrie aan een kabel. In de lorrie konden drie mensen met backpack en van de andere kant werd je dan getrokken. Was best een heel eind naar de andere kant over de laag gelegen en geelbruin kolkende rivier. Toen weer een stuk de berg op omdat de route langs de rivier niet kond worden gebruikt in verband met overstromingen. Toen weer een heerlijke verrassing: 3 hot springs: zwembaden waarvan de temperatuur 40 graden was. Ik kom aangelopen en neem een duik en iedereen staat met open mond te kijken: bijna niemand kon echt zwemmen. Hebben de maan en de sterren vanuit het warme water kunnen zien en om een uur of acht zijn we weer op pad gegaan met koplampjes op om uiteindelijk na anderhalf uur wandelen aan te komen in Santa Teresa. Kamer samen met Choua uit States. Na het heerlijke eten, want dat is het echt in Peru, vooral de Palta Rellena (avocade met tomaat, lente-uitjes en wortel) zijn we met een groepje naar een bar gegaan. Hebben hier lekker biertje gedronken, gedanst en gehost. Toen terug naar hostal en lekker geslapen (Choua en ik waren bijna te laat; ik had mijn oordopjes in).

8 januari: Om 6.30 ontbeten en weer op pad (met regen). In de loop van de ochtend stopt de regen en de temperatuur wordt steeds meer tropisch naarmate we de oude stad Machupicchu naderen. We hebben een lange tocht van ongeveer 6 uur gewandeld langs de railway door Aguas Calientes). Onderweg de route af en via een heel smal paadje door een bananenbos komen we bij onze lunchplaats aan. Superlekkere soep en nog meer. Foto’s gemaakt van omgeving en met de dames wat stretchoefeningen gedaan. Weer op pad en komen dan aan in een dorpje (waar overigens geen plaatselijke bevolking woont maar er alleen is voor de toeristen) aangekomen Machupicchu village. Heel veel kraampjes met de kleurrijke spulletjes, very tempting….. Kamer in hostel en wandelingetje gemaakt, pilsje en terug naar hostel om te eten en informatie en ontbijtpakketje van gids voor volgende dag, the ultimate…….

9 januari: Opstaan om 4.15 en in de donkerte op pad met zaklampje. Om 4.50 uur komen we bij de eerste controlepost die pas om 5.00 uur open gaat. Wij zijn de eerste groep. Om 5.00 uur gaat de poort open en begint de klim naar Machupicchu 2453meter. Deze klim duurt ongeveer 1 uur en 45 minuten en de weg bestaat uit rotsachtige trappen, soms laag maar vaak ook heel hoog zodat je flink wat power in je benen moet hebbe. Het gaat na 100 meter al meteen fout: we nemen de verkeerde weg en moeten terug. Om 6.26 kom ik boven aan (Vitor de Braziliaan als eerste, ik als tweede). Goeie conditie, toch….? Om 7 uur gaat de tweede controlepost open en dan na een tiental meters en een korte klim kijk je uit over de oude Inka stad Machupicchu. Je moet het inderdaad zelf hebben gezien. Misschien dat de foto’s een indruk kunnen geven van het machtige, ingewikkelde complex. De zon die langzaam op het complex gaat schijnen, de reusachtige bergen eromheen, de rivier Urubamba in het dal. Ongelooflijk mooi en indrukwekkend. Er is een heleboel verteld over de geschiedenis, de kennis van astrologie, wetenschap, bouwtechniek, verdedigingstechnieken, strategieën die de Inka’s bezaten.

Machupicchu is een deel van de Vilcabamba Batolite formatie, rotsen van 250 miljoen jaar oud, grijs-witte graniet met een hoog gehalte aan kwarts, mica dat makkelijk te verwerken is. In 1874 heeft een Duitser, Herman Göhring de omgeving in kaart gebracht. Pas in het begin van 1900 werd de stad ontdekt door Hiram Bingham, een amerikaanse professor die geïnteresseerd was in de geschiedenis van de spaanse militaire overwinningen door Simón Bolivar. Het zoontje van een van de boeren die op de terrassen producten verbouwden, heeft hem naar de plaats gebracht waar de archeologische resten waren van de Inkastad. De stad was compleet begroeid met bomen, struiken en andere planten.

Ik had ook een kaartje gekocht om de Waynu Picchu, een berg noordelijk van MachuPicchu met een grandioos uitzicht over het hele complex te beklimmen, maar helaas ik kreeg niet de vergunning omdat er maar 400 mensen naar boven mochten. Helaas, helaas, volgende keer maar…..
Om een uur of een ben ik met een paar mensen van de groep naar beneden gegaan, terug naar het dorpje. Heb in mijn paspoort nu ook een stempel van Machupicchu. Heb samen met Choua geluncht en wat souvenirs gekocht (kon het niet laten, het is zo goedkoop en mooi…). Moet zien hoe ik het allemaal mee naar Holland kan krijgen. Toen treinticket opgehaald. Bleek dat mijn trein terug pas on 21.00 uur zou gaan terwijl de agency me om 18.45 hadden gepland. Betekende dus dat ik alleen naar Cuzco zou moeten en daar pas om een uur of 1 of 2 ’s nacht zou aankomen. Heb het ticket met veel moeite en dollars over kunnen boeken. In de trein zit ik met een man uit Mallorca die met zijn vriendin een jaar sabbatical heeft genomen en de wereld rondreist; heeft me zijn email adres gegeven en uitgenodigd om bij hen te logeren als ik in Mallorca kom. Verder nog een Braziliaan en een Fin. Flinke discussie over politiek, voetbal, cultuur. Bij aankomst blijkt dat ik uiteindelijk geen vervoer van Ollantaytambo, waar de trein stopt, naar Cuzco. Na veel gedoe en weer betalen kan ik een plaatsje krijgen in een busje. Kom uiteindelijk om 23.15 aan in hostel in Cuzco. Snel gedoucht want hadden afgesproken om met de groep nog wat te gaan eten en drinken. Uiteindelijk van iedereen afscheid genomen met uitwisseling van email adressen.
Super super ervaring.
Morgen ga ik met een meisje uit Engeland een dagje naar een sjamaan. Ben benieuwd, weer een ervaring rijker