Ayacucho, Quinua en Huari

Gisteren heb ik de stad Ayacucho (2761 meter) verkend, veel gewandeld naar de buitenwijken en om een uur of twaalf waren er opeens een hoop kleurig geklede mensen in de straat waarvan sommigen met muziekinstrumenten. Het bleek een feest te zijn waarbij alle wijken van de stad vertegenwoordigd werden door een groep, iedere wijk anders gekleed, andere dans en andere muziek. De bedoeling is dat uit deze vertegenwoordigers van de wijken, enkele groepen gekozen worden om weer te wedijveren met andere plaatsen in de regio (provincie) Ayacucho. De uiteindelijke finale is met carnaval.
Terug in het hotel begon het verschrikkelijk hard te waaien en te regenen.

Vanochtend werd ik wakker van een hoop geknal. Ik denk dat het weer iets te maken hadt met een of andere heilige of misschien vierden de winnaars van gisteren hun overwinning.

Vandaag heb ik een lokaal busje genomen naar Quinua en Huari (Wari). Quinua ligt op ongeveer 37 kilometer noordoostelijk van Ayacucho en de weg ernaar toe is heel bergachtig met rotsformaties die op de foto’s van Grand Canyon lijken. Langs de weg en in het land stonden veel eucalyptusbomen, verschrikkelijk veel cactussen, voor de vruchten(cactusvijgen oftewel tuna) en ook voor de insectenlarven van de cochamilla die de kleurstof cochenille produceren (heb ik al eerder over geschreven tijdens mijn bezoek aan de Colca Cañon). Verder heel veel aardappelen en maïs. Langs de weg ook heel veel varkens, vastgebonden aan een touw, koeien, schapen en ezels. Ongeveer 1 kilometer noordelijk van het dorpje op 3300 meter staat een 44 meter hoge obelisk midden in de pampa op de plaats waar de slag bij Ayacucho werd beslist. Er waren een heleboel handwerkplaatsen waar aardewerk met de hand werd gemaakt en beschilderd en heb weer wat souvenirtjes gekocht waaronder het retablo met nacimiento. Ook kwam ik onderweg een peuterspeelzaaltje tegen. Heb hier voor Ellen een foto van gemaakt. Daarna ben ik met een busje weer richting Huari gegaan.

Huari is een gebied waar vroeger, iets meer dan 1000 jaar geleden ongeveer 50.000 mensen moeten hebben gewoond. Je kon nog oude straten, pleinen, opslagplaatsen en kanalen onderscheiden en het gebied moet ongeveer 2000 hectare hebben beslaan. Er waren verschrikkelijk veel sprinkhanen zowel heel grote als ook veel kleine groene (waren de jongen). Er was ook nog een klein museumpje met wat schedels en voorwerpen. De schedels hadden rare vormen en ook zag je dat er gaatjes in waren geboord. Volgens de bijschriften opereerden de Wari vroeger al de hoofden en hersenen van de mensen. Aan de andere kant van de weg zaten wat vrouwen met kinderen en hier heb ik tuna gekocht. 6 voor S/. 1. Heerlijk. Ze werden wel voor me gepeld want ze zijn erg stekelig. Er stonden heel veel kratten met geoogste tuna klaar voor transport. Boven op de kratten lag een hoop gebladerte, dit bleken de bladeren van een boom te zijn die voor antibiotica werd gebruikt. Het was een boom met gele bloemen. Heb er een foto van gemaakt zodat ik thuis kan nakijken welke boom het was. Zit ik daar lekker op een bankje bij de vrouwen en kinderen mijn tuna’s op te eten staan er ineens een paar varkens achter mijn rug te wroeten.

Weer in busje gestapt richting Ayacucho. Gegeten in een restaurantje, de eigenaar vertelde me dat, wat ik aanwees, varkensvlees was. Ik denk laat ik het maar eens proberen, had dat al lang niet meer gegeten. Krijg ik een stuk spek met de haren er nog op. Brrrr. Het blijkt toch vaak weer een verrassing.
Daarna ben ik nog naar een busonderneming gegaan en heb mijn ticket richting Lima gekocht voor woensdag. Het begon weer super hard te waaien, het werd donker en ben richting hotel gegaan. Overigens is het hier heerlijk weer, warm en zonnig. Bij aankomst was er geen stroom. Toen weer wel en nu weer niet, maar omdat de accu van mijn laptop nog vol zat kon ik mijn verhaaltje toch weer schrijven.