Mummies, potten en een mormoon

Over het bezoek in Nazca wil ik nog een paar dingen vertellen: op ongeveer 30 km zuidelijk van Nazca ligt midden in de woestijn de begraafplaats Chauchilla. Hier liggen, of eigenlijk zitten ze, mummies verspreid over duizenden graven. Deze graven zijn in de vorige eeuw geopend door grafrovers. Alle waardevolle voorwerpen, waaronder veel aardewerk, zijn geroofd. Wat nu nog te zien is zijn mummies in een foetushouding , nog met haar en helemaal gekleed. Door het extreem droge klimaat (het regent er gemiddeld maar 2 dagen per jaar) zijn de lijken goed bewaard gebleven. Overigens lagen over het terrein verspreid overal resten van stukjes schedel en botten.

Onderweg van de begraafplaats naar het aardewerkmuseum zie je veel mijnbedrijven. De bodem zit vol mineralen: goud, koper, zilver en nog veel meer. In het museum werd uitgelegd hoe het aardewerk werd voorzien van kleuren. Hiervoor werden mineralen uit de Andes in ongeveer 6 kleuren gebruikt die nadat ze in de klei werden verwerkt in de zon werden gelegd om door de klei te worden opgenomen. Daarna gebakken en om de glans laag te verkrijgen werden ze met een speciale steen gepolijst. Deze steen werd telkens over de huid van het gezicht gewreven. Door het vet van de huid en het polijsten werd de glanslaag verkregen.
Vervolgens nog een ondergronds kanalenstelsel bezocht. Het is een veld met grote kuilen , dit zijn de ventilatiegaten (de meeste in spiraalvorm) van het kanalenstelsel. Je kon de visjes zien zwemmen.

De andere toerist was een man uit Utah, een mormoon. Hij vroeg waar ik vandaan kwam en vertelde toen dat hij de grond van Nederland wel had aangeraakt op doorreis naar Kilimanjaro maar verder Nederland nog nooit had bezocht. Hij had wel een leuk mopje over Nederland: 1e betekenis: I would like to visit Holland, wouldn’t you? 2e versie: I would like to visit Holland, wooden shoe? Als je het uitspreekt begrijp je de mop. De gids snapte het niet en de mormoon legde uit dat ze in Nederland houten schoenen dragen. De gids begreep niet dat mensen op houten schoenen kunnen lopen. Ik zei tegen de gids dat ik niet kon begrijpen dat mensen in een woestijn willen wonen. Nou, zei de gids, ik snap niet dat mensen in Nederland wonen, met al dat water en nog wel onder zeeniveau……. Toen we uit een gat van het kanalenstelsel kwamen (best wel diep en in spiraalvorm) was de mormoon compleet de weg kwijt en dacht dat iemand de auto van de gids naar een andere plaats had verzet. Hebben wat afgelachen….

Om 12.30 zou de bus naar Paracas vertrekken en ik had nog een uurtje om naar Plaza de Armas te gaan. Heb lekker fruit gekocht. De dame die me het fruit verkocht zag er leuk uit, wel een beetje apart gekleed, vond ik. Toen ze met een mannenstemtegen me begon te praten begreep ik het…

De rit van Nazca naar Paracas begint met veel haarspeldbochten in de bergachtige woestijn. Na een uurtje komen we op een lange rechte weg midden door de woestijn. Er zijn ontzettend veel grote tuinderijen waar mais, druiven, vruchten, asperges en katoen worden verbouwd. Ook kassen van plastic. Heel veel vrachtverkeer en bussen. (de Panamerican Highway loopt van noord naar zuid langs de kust). Om half vijf kom ik aan in Paracas, een totaal andere plaats in een totaal andere omgeving dan ik tot nu toe van Peru heb gezien.