hablar espanol

Hola, hablar español no es fácil pero he aprendido mucho. Dat wil zo iets zeggen als dat spaans spreken moeilijk is maar dat ik al veel heb geleerd.
Ik heb nog niet veel van de stad kunnen zien behalve de weg van en naar school en natuurlijk de REIS van en naar Casa Hogar, het weeshuis, in een ander deel van de stad. Het is een avontuur op zich om daar te komen. Eerst loop ik 10 minuten van het huis waar ik woon naar de hoofdstraat: Avenida Ejercito, neem daar een van de tientallen busjes à la Hyundai, waar normaal 8 personen inpassen en waar in Arequipa soms wel meer dan 20 mensen in gaan. Ik moet dan goed opletten dat ik niet de verkeerde neem, de bus die ik neem is El Rapido. Nou, de naam zegt het al: snel, snel, snel. Er staat een persoon in de schuifdeuropening te schreeuwen bij elke halte en je moet snel zijn om op tijd in en uit te stappen. Bij het uitstappen betaal je S/.0,80 (ongeveer € 0,20 ongeacht hoe lang en hoe ver je in de bus zit). Na ongeveer 3 kwartier kom ik in de buurt van het weeshuis aan en het is dan nog ongeveer 10 minuten lopen. Als ik 's midddags in het weeshuis werk ben ik daar tot ongeveer half zeven. Het is dan al donker en de leidster brengt me dan wel naar de bus toe maar het stuk van de bus naar het huis loop ik alleen. Ik heb er nu 2 dagen gewerkt (vrijdag en zaterdag) en heb besloten, en dit gaat eigenlijk helemaal tegen mijn natuur in!!!! om voorlopig niet meer te gaan tot ik de taal meer beheers y estoy acostumbrado. Het is heel zwaar om 5 uur te besteden aan lessen, vervolgens nog huiswerk te doen en per dag ongeveer 2 uur kwijt te zijn om te reizen naar en van het weeshuis en dan daar ook nog 5 uur te werken, es demasiado, TE VEEL!!!
Vrijdag heb ik in het weeshuis met de kinderen gespeeld (het jongste kind is 2 maanden en het oudste denk ik ongeveer 8 jaar), eten gegeven, luiers verschoond. Gisteren heb ik eerst in de eetkamer de tafel en stoelen schoon gemaakt, de vloer gedweild, afgewassen en GEPROBEERD om de keuken IETS schoner te maken...... Toen ben ik met een Peruaanse vrouw de was gaan doen: lakens, dekens, kleren van 16 kinderen plus de schoolkleding. Ze hebben een wasmachine maar daar stop je de met de hand met zeep voorgewassen kleren in en het enige dat de machine doet is de was op en neer draaien. Vervolgens hebben we de was 3 keer met de hand gespoeld, toen in een centrifuge gestopt en daarna, zodra er weer een machine klaar was, deze opgehangen aan de lijn en zodra het droog was (gaat overigens heeeeel snel) afgehaald en naar de respectieve kamers van de baby's of kinderen gebracht. Ik weet niet hoe veel ik geschrobd heb op het wasgoed (handen waren helemaal rood) en hoe vaak ik het water wel niet verschoond heb om te spoelen. De wasbakken hangen natuurlijk op de hoogte van Peruaanse vrouwen en die zijn dus een heeel stuk kleiner dan ik, ocharme mijn rug.
Vanmiddag ga ik de stad maar eens verkennen en lekker genieten van de massa mensen op de Plaza de Armas. Misschien dat ik nog het klooster ga bezoeken en wat foto's maken.
Overigens allemaal bedankt voor de reakties die jullie sturen of het contact met de skype. Het doet me goed af en toe iets van de andere kant van de wereld te horen en te zien (Skype).
Hasta la próxima vez!