Aangekomen in Lima

De voorlaatste avond in Nederland heb ik samen met Petra fantastisch afgesloten met een concert van Queen Experience in Gelredome. Super! Ik heb ook de laatste dagen nog heel veel telefoontjes en mailtjes gehad van familie en kennissen om me een fijne reis te wensen. Een kaart van ons mam gekregen met zo'n lieve tekst, dank je mam! Zaterdag laat in de middag heb ik Sanne en Lieke nog flink geknuffeld en ook daa weer een geweldig leuke en emotionele verrassing: een fotoboekje met foto's en wensjes van kinderen, kleinkinderen en familie. Daarna ben ik toen met Judith richting Den Bosch gegaan naar Gonnie. Zij hebben me samen naar Schiphol gebracht. Wat was het mistig en de gedachte komt dan natuurlijk bij je op: als de vlucht maar door kan gaan. Aangekomen bleek de vlucht naar Parijs gecancelled te zijn. Gelukkig kon ik worden overgeboekt naar een latere vlucht en ook dat ik de aansluiting niet zou missen. Uitgezwaaid door Judith en Gonnie en het avontuur tegemoet. De overstap is ook soepeltjes gegaan. Vanaf Parijs over Santiago de Compostella (volgende fietsavontuur)gevlogen en dan op een hoogte van ruim 10 km over de oceaan.Zodra het Zuid-Amerikaanse vasteland in zicht komt is alles groen, groen: de Amazone en voor de kustlijn bij Cayenne, heel veel bruin: de riviermonding van een grote rivier. Vervolgens de Amazone rivier gevolgd via Manaus. Wat een indrukwekkend brede rivier. Af en toe wordt het zicht beperkt door mist/wolken. De Andes heb ik dus niet kunnen zien vanwege de mist. Gisteravond 17.30 uur lokale tijd (dus 23.30 Nederlandse tijd) ben ik geland in Lima. Heb toen mijn buurman in het vliegtuig, Miguel, een Peruaanse man uit Amsterdam, die 3 maanden in Peru blijft om zijn ouders te bezoeken, een fijne reis gewenst. Hij had ook een onslagprocedure achter de rug en was nog aan het bekijken wat hij daarna zou gaan doen.
Mijn bagage kwam maar niet op de band en het heeft een uur geduurd maar uiteindelijk komt toch weer alles goed. De ophaalservice van Casa Ana (eerste overnachtingsadres) stond al te wachten en na een rit van ongeveer een half uur aangekonen in het huis. Ana is een vrouw met inmiddels 3 volwassen kinderen die heel arm was en totaal geen mogelijkheden had; zij heeft support van een Nederlands echtpaar gekregen om haar en haar kinderen kansen te geven qua wonen, werk en studie. Vanochtend was ik vroeg wakker en heb mijn laptop aangesloten. Meteen ging de Skype over en wie hoor ik roepen: oma, oma! Het hele gezinnetje in beeld en even verteld hoe het was gegaan. Geweldig.
Na het ontbijt ga ik even een wandelingetje maken richting centrum en dan weer naar het vliegveld voor mijn vlucht richting Arequipa.